Archief van verloren kinderen

Volgens de Groene Amsterdammer een van de 21 beste romans van de eeuw. Midden in de wereldgeschiedenis – De Groene Amsterdammer

In 2029 vertaalde ik samen met Molly van Gelder de aangrijpende en actuele roman Archief van verloren kinderen, van Valeria Luiselli. Auke Hulst schrijft in de NRC van 23 mei 2019:

‘In Archief van verloren kinderen, de eerste Engelstalige roman van de Mexicaanse essayist en romanschrijver Valeria Luiselli (1983), gaat een samengesteld gezin op roadtrip van New York naar het oude grondgebied van de Apachen in Arizona. Er is een man, diens zoontje, er is een vrouw, er is haar dochtertje. De vrouw, een documentairemaakster gespecialiseerd in geluidsdocumentaires, en de man, een eveneens met geluid werkende documentalist, hebben elkaar als alleenstaande ouders leren kennen tijdens een project in New York. Nu, een aantal jaren later, kraakt de relatie in de voegen – aan het eind van de roadtrip, zoveel staat vast, zullen beide helften van het gezin weer huns weegs gaan.

Een deel van de centrifugale kracht is juist het werk dat hen samenbracht: de vrouw werkt nu aan een project over kindvluchtelingen, de man is geobsedeerd door de geschiedenis van de Apachen, het laatste vrije indianenvolk, waarvan hij de ‘echo’s’ wil vastleggen in een poëtisch geluidsdocument. Hoewel ze tijdens de reis proberen beide projecten een plek te geven, is het duidelijk dat dat niet werkbaar blijft. Dat het zoontje, tien, en het dochtertje, vijf, uit elkaar zullen worden gehaald is een tragische bijkomstigheid.’